Bu gece hayatımdan bir yığın gün gidiyor. Girecek olanın sayısını bilmiyorum. Ben yılbaşından hiç bir şey anlamam. Çocuk iken üzerimde tesiri olurdu. Hatta dağdan çam keser süslerdik. Sevinirdim, gülerdim. Sonraları bu neşem tedricen azaldı. Ta ki bugüne gelinceye kadar. Yılbaşıymış bana ne? Niçin bana ne? Çünkü 365 gün geçmiş. Ne biliyorum? Çünkü öyle diyorlar. Ne derlerse desinler, bana ne. Benim için ne zaman mevcut, ne mekân. Bir şey biliyorum: varım, yaşıyorum. Ha 1953'de, ha 1930'da. Ne fark var ki? Bir yığın gece ve gündüz... Diyeceksiniz ki amma da bedbin adam!.. Deyin, ne isterseniz deyin, bana ne. Beni tanıyorsunuz? Yoo. Yazdıklarımdan hüküm verecekseniz verin. Ne tesadüf, günlerden beri bir şeyler karalamak istiyordum. Niçin mi? Gayet basit. Geçen seneler beni silip süpürüyor. Karaladıklarım geçenleri süpürsün diye yazıyorum. Anlaşıldı mı? Nerde yazsa idim? Tabii canımın istediği yerde. Ben de öyle bir yere geldim. Başımın üzerinde balonlar. Sanki beni kızdırmak için hazırlanmışlar. Sakınan göze çöp batar. Ha şunu bileydin.

---